ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ 1896 ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΤΟΥ 2012

Λίγες μόλις μέρες απέχουμε από την τελετή έναρξης της 30ης Ολυμπιάδας που φιλοξενείται για τρίτη φορά στο Λονδίνο.

Ας θυμηθούμε που έγιναν ή που δεν έγιναν οι προηγούμενες 29. Ναι, και που δεν έγιναν, επειδή στην αρίθμηση συμπεριλαμβάνονται και οι τρεις Ολυμπιάδες, που λόγω πολέμου δεν διεξήχθησαν, αλλά συμπεριλήφθηκαν στην αρίθμηση κρατώντας την πρακτική των αρχαίων Ολυμπίων, όπου η τέλεσή τους θεωρούταν πανελληνίως ως η κύρια μονάδα στον υπολογισμό του ιστορικού χρόνου και το τετραετές διάστημα ανάμεσα σε δυο διοργανώσεις ονομαζόταν “Ολυμπιάδα”.

1η. 1896 Αθήνα
2η. 1900 Παρίσι

3η. 1904 Σαιν Λιούις

4η. 1908 Λονδίνο

5η. 1912 Στοκχόλμη

6η. 1916 Βερολίνο (δεν έγινε λόγω του Παγκοσμίου Πολέμου)

7η. 1920 Αμβέρσα

8η. 1924 Παρίσι

9η. 1928 Άμστερνταμ

10η. 1932 Λος Άντζελες

11η. 1936 Βερολίνο

12η. 1940 Τόκιο (αρχικά) Ελσίνκι (κατόπιν) αλλά τοπικοί πόλεμοι τις ματαίωσαν

13η. 1944 Λονδίνο (η πόλη διεξαγωγής είχε αποφασιστεί από το 1938, αλλά δεν έγι-

                 ναν, επειδή ο πόλεμος συνεχιζόταν)

14η. 1948 Λονδίνο

15η. 1952 Ελσίνκι

16η. 1956 Μελβούρνη (τα ιππικά αγωνίσματα διεξήχθησαν στη Στοκχόλμη)

17η. 1960 Ρώμη

18η. 1964 Τόκιο

19η. 1968 Πόλη του Μεξικού

20η. 1972 Μόναχο

21η. 1976 Μόντρεαλ

22η. 1980 Μόσχα

23η. 1984 Λος Άντζελες

24η. 1988 Σεούλ

25η. 1992 Βαρκελώνη

26η. 1996 Ατλάντα

27η. 2000 Σίντνεϊ

28η. 2004 Αθήνα

29η. 2008 Πεκίνο

 

Να σημειωθεί ότι το 1906 γιορτάστηκαν στην Αθήνα τα δεκάχονα από την πρώτη Ολυμπιάδα με διεξαγωγή αγώνων ολυμπικών προδιαγραφών. Οι Αγώνες αυτοί, για τους οποίους έγινε προσπάθεια να καθιερωθούν με μόνιμο τόπο διεξαγωγής την Αθήνα στο μεσοδιάστημα δύο Ολυμπιάδων, ονομάστηκαν Μεσολυμπιάδα. Παρότι η ιδέα δεν προχώρησε και η διοργάνωση δεν συμπεριλαμβάνεται, φυσικά, στην αρίθμηση των Ολυμπιάδων, οι νικητές στα διάφορα αγωνίσματα αναγνωρίζονται ως ολυμπιονίκες. Ο ρόλος της Μεσολυμπιάδας στην ενίσχυση του θεσμού των σύγχρονων Ολυμπικών Αγώνων υπήρξε καταλυτικός. Χάρη στην άψογη διοργάνωση τον αναστήλωσε ύστερα από δυο αποτυχημένες διοργανώσεις το 1900 στο Παρίσι και το 1904 στο Σαιν Λιούις και οι Αγώνες είχαν αρχίσει να παρακμάζουν πριν καλά-καλά στεριώσουν.

Ο Dino o RetroSportivos εξ ορισμού λάτρης του ρετρό θα σας θυμίσει μερικές από τις παλιότερες Ολυμπιάδες που για κάποιον λόγο θα μπορούσαν να θεωρηθούν σταθμοί στην ιστορία των Ολυμπικών Αγώνων, ενώ για τις Ολυμπιάδες από τη εκείνη της Σεούλ το 1988 και μετά, επειδή δεν τις θεωρεί ρετρό δεν αναφέρεται συνεπώς σε καμιά από αυτές.

 

Το παρακάτω υλικό της επιλεκτικής αναδρομής είναι από το βιβλίο “ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ -ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΥΗ ΣΤΟΝ ΛΙΟΥΙΣ” που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο “Σμυρνιωτάκης” το 1988.

Το κείμενο γράφτηκε ειδικά να αποτελέσει μια Βίβλο προπαίδειας των παιδιών πάνω στον Ολυμπισμό, στην ιστορία των Αγώνων και των ολυμπικών αθλημάτων εν αναμονή της ανάληψης των Αγώνων το 1996 όπου γιορτάζονταν τα 100 χρόνια του θεσμού, αλλά που τελικά η εντολή δεν δόθηκε στην Ελλάδα, παρά τις προσδοκίες μας. Ο δε υπότιτλος "Από τον Λούη στον Λιούις" δεν είναι ένα απλό λογοπαίγνιο. Οριοθετεί το διάστημα των αναφερομένων συγχρόνων Ολυμπιάδων ονοματίζοντές τις με το πρόσωπο της πρώτης Ολυμπιάδας στην Αθήνα το 1896, τον Σπύρο Λούη και με το πρόσωπο της τελευταίας αναφερομένης στο βιβλίο, τον Καρλ Λιούις στο Λος Άντζελες το 1984. Παρόμοια ονομάτιζαν και οι αρχαίοι τις Ολυμπιάδες τους από το όνομα του νικητή στον Στάδιο Δρόμο.

Επειδή, εκείνη την εποχή ο εκδοτικός οίκος είχε δικαιώματα εκμετάλλευσης του δημοφιλούς comic-cartoon χαρακτήρα “Ροζ Πάνθηρας” σε παιδικά εκπαιδευτικά βιβλία, τον χρησιμοποίησε και ως οικοδεσπότη στο βιβλίο εκείνο με ευρηματικά σκίτσα του σκιτσογράφου Νίκου Ζήκου.

Ο Dino o Retrosportivos θέλει να απολογηθεί για το γεγονός ότι ενώ προσπαθεί να καθιερώσει ως σωστότερο τον όρο “ΟΛΥΜΠΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ” αντί του “ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ”, στο βιβλίο αναγράφεται κατά κόρον “Ολυμπιακοί”. Τούτο δεν οφείλεται σε τυπογραφικό λάθος ή στην επιμονή κάποιου συντηρητικού διορθωτή, οπαδό του κατεστημένου. Απλώς, πριν από 28 χρόνια που γράφτηκε το βιβλίο, ο συγγραφέας δεν είχε ακόμα συνειδητοποιήσει τον ρόλο του δονκιχωτικού σταυροφόρου για τον οποίο τον προόριζε η Ιστορία!

Και μια σπέσιαλ προσφορά!

Στον "Δεινοθήσαυρο τον Ρετροσυλλεκτομανή", το αρμόδιο για σκίτσα και καρτούν blog του γκρουπ, φιλοξενούνται όλα τα σκίτσα του εικονογράφου Νίκου Ζήκου, με πρωταγωνιστή τον αμίμητο Ροζ Πάνθηρα που φιλοτέχνησε για το βιβλίο "Από τον Λούη στον Λιούις".

ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΟΛΥΜΠΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

4ο και τελευταίο μέρος

Η τέταρτη και τελευταία συνέχεια παρουσίασης σελίδων από την ελληνική έκδοση του βιβλίου τσέπης "Αρχαία Ολυμπιακά Παράξενα", που εκδόθηκε το 2004 σε ελληνική και αγγλική έκδοση.

Αρχική πρόθεση ήταν να αναρτηθούν όλες οι σελίδες του μικρού αυτού βιβλίου, αλλά τελικά περιοριστήκαμε σε μια αρκετά εκτεταμένη επιλογή σελίδων και ίσως κάποτε να το παρουσιάσουμε ολόκληρο. Αλλά, τώρα, επειδή πλησιάζει ο χρόνος για την έναρξη των Ολυμπικών Αγώνων του Λονδίνου, ας κλείσουμε το Λεξικό των Αρχαίων Ολυμπικών Αγώνων, για να πούμε από την επόμενη ανάρτηση και μερικά πράγματα σχετικά με την ιστορία των συγχρόνων Ολυμπιάδων.

Στην ουσία δεν είναι "παράξενα συμβάντα" από την ιστορία των αρχαίων Ολυμπικών Αγώνων. Είναι ένα μίνι λεξικό ορολογίας και ιστορίας των Αγώνων αυτών με επιλεγμένα λήμματα από το βιβλίο "Λεξικό των Αρχαίων Ολυμπικών Αγώνων" που τελεί (ακόμα) υπό έκδοση εδώ και κάμποσα χρόνια.
Έχει εμπλουτιστεί και με μερικές σύντομες ιστορίες, που έχουν καταγραφεί από τους ιστοριογράφους της εποχής και φυσικά έχουν σχέση με τους αγώνες.
Το σκεπτικό της εικονογράφησης (εικονογρ. Ελένη Πάρλα)  βασιζόταν στη χρησιμοποίηση χρωμάτων που να θυμίζουν παραστάσεις αρχαίων αγγείων και τόνους γήινων χρωμάτων, που χρησιμοποιούνταν στην επιχρωμάτιση γλυπτών και ζωοφόρων σε οικήματα και ναούς. Κυριαρχεί το πράσινο χρώμα της αγριελιάς, ο αρχαίος κότινος.

                                               ΤΕΛΟΣ

ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΟΛΥΜΠΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

3ο μέρος

Η τρίτη συνέχεια παρουσίασης σελίδων από την ελληνική έκδοση του βιβλίου τσέπης "Αρχαία Ολυμπιακά Παράξενα", που εκδόθηκε το 2004 σε ελληνική και αγγλική έκδοση.

Στην ουσία δεν είναι "παράξενα συμβάντα" από την ιστορία των αρχαίων Ολυμπικών Αγώνων. Είναι ένα μίνι λεξικό ορολογίας και ιστορίας των Αγώνων αυτών με επιλεγμένα λήμματα από το βιβλίο "Λεξικό των Αρχαίων Ολυμπικών Αγώνων" που τελεί (ακόμα) υπό έκδοση εδώ και κάμποσα χρόνια.
Έχει εμπλουτιστεί και με μερικές σύντομες ιστορίες, που έχουν καταγραφεί από τους ιστοριογράφους της εποχής και φυσικά έχουν σχέση με τους αγώνες.
Το σκεπτικό της εικονογράφησης (εικονογρ. Ελένη Πάρλα)  βασιζόταν στη χρησιμοποίηση χρωμάτων που να θυμίζουν παραστάσεις αρχαίων αγγείων και τόνους γήινων χρωμάτων, που χρησιμοποιούνταν στην επιχρωμάτιση γλυπτών και ζωοφόρων σε οικήματα και ναούς. Κυριαρχεί το πράσινο χρώμα της αγριελιάς, ο αρχαίος κότινος.

Συνεχίζεται