Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Η ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ-ΣΚΟΡΠΙΟΥ


Η μπάλα φεύγει από το κου ντε πιε του επιθετικού παίκτη και παίρνει την καμπύλη τροχιά ενός ψηλοκρεμαστού μελέ προς το μέσο της αντίπαλης εστίας. Ο τερματοφύλακας στέκει ακριβώς εκεί παρακολουθώντας την τροχιά της. Θα ήταν αρκετά εύκολο για αυτόν να την πιάσει απλώς περιμένοντάς την.
Ωστόσο, ο τερματοφύλακας με την πλούσια και κατσαρή σαν τζίβα κόμη του  κάνει κάτι παράξενο: οπισθοχωρεί κάνα-δυο βήματα πρς την εστία του, απογειώνεται και κάνει… πλονζόν προς τα μπρος με τα χέρια του ανοιχτά σαν φτερά αεροπλάνου. Καμπυλώνει το κορμί του σπάζοντας τη μέση του και ταυτόχρονα, τα πόδια του κολλημένα μεταξύ τους τα τινάζει απότομα προς τα πάνω.. Καθώς πέφτει προς το έδαφος πραγματοποιεί κάτι σαν ανάποδη κλωτσιά και οι φτέρνες του βρίσκουν την μπάλα. Την εκτοξεύουν μακριά προς το κέντρο του γηπέδου.
Ο τερματοφύλακας, δράστης της περίεργης αυτής φάσης δεν ήταν κάποιος άγνωστος τερματοφύλακας . Ήταν ο διάσημος για τον εγκεντρισμό του και για την ικανότητά του να… σκοράρει τερματοφύλακας της εθνικής Κολομβίας ο Rene Higuita Zapata (Ρενέ Ιγκίτα Σαπάτα), ο αγαπημένος των Κολομβιανών φιλάθλων ‘‘Ελ Λόκο’’, δηλαδή ‘‘Ο τρελός’’. Κι ο αγώνας, όπου έγινε η πρώτη δημόσια επίδειξη της ανορθόδοξης απόκρουσης ήταν ένας φιλικός στο Γουέμπλεϋ ανάμεσα στην Αγγλία και στην Κολομβία τον Σεπτέμβριο του 1995.
Ήταν τόσο απίστευτο, τόσο αναπάντεχο, αλλά και τόσο επικίνδυνα εξεζητημένη αυτή η ακροβατική απόκρουση, που από τους θεατές βγήκε αυθόρμητα ένα μυριόστομο θαυμαστικό “ωωωω!”. Μερικοί το σχολίασαν με σκεπτικισμό:
 «Κι αν δεν πετύχαινε και έτρωγε κοροϊδίστικο γκολ;» «Τόσο το καλύτερο για μας!» θα μπορούσε να ήταν η απάντηση. Όπως και να είχε εκείνη τη στιγμή επινοήθηκε ένα νέο στυλ απόκρουσης. ‘‘Η κλωτσιά του σκορπιού’’. Δεν πρέπει να υπήρξαν, πάντως, τερματοφύλακες που θα τον μιμήθηκαν διακινδυνεύοντας να εισπράξουν γιουχάρισμα από μια ενδεχομένως αποτυχημένη επέμβασή τους, παρά χειροκρότημα από μια επιτυχημένη. Για τούτο και δεν έγινε μόδα.
Κι αν αυτό το τσιρκολάνικο είδος απόκρουσης, με μεγάλη δόση τρέλας, δεν έγινε τελικά μόδα, ο εν γένει τρόπος παιξίματός του ενέπνευσε μια γενιά τερματοφυλάκων της Κολομβίας να τον μιμηθεί με αποτέλεσμα οι ίδιοι οι Κολομβιανοί να αποκαλούν λογοπαικτικά τη γενιά αυτή «Λος πορτέρος δε λα Λοκομβία» δηλαδή οι “oι τερματοφύλακες της Τρελομβίας”.
Ακροβατικός και θεαματικός στις επεμβάσεις του είχε πάντα στην τσέπη του ο Ιγκίτα το συγχωροχάρτι των προπονητών του για τις συχνές επιπολαιότητές του που έθεταν σε κίνδυνο τους κόπους ολόκληρης της ομάδας. Δεν αποκαθηλώνεις εύκολα ένα εθνικό ίνδαλμα, επειδή κάποιες φορές η κλωτσιά του σκορπιού έπιανε αέρα, ενώ η μπάλα αναπαυόταν κοροϊδευτικά στο βάθος του τέρματος. Και ήταν ίνδαλμα όχι για αυτήν την περίφημη κλωτσιά του σκορπιού, που άλλωστε την λανσάρισε στα τελευταία χρόνια της διεθνούς καριέρας του, αλλά γιατί προσέφερε παιχνίδι θεαματικό, παράτολμο και με απρόβλεπτες πρωτοβουλίες.
Έχοντας ως μότο του ότι «…Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι όπου κάθε ομάδα παίζει με έντεκα ποδοσφαιριστές και όχι με 10 ποδοσφαιριστές και έναν τερματοφύλακα» καθιέρωσε να παίζει σαν… ‘‘μπακότερμα’’ έως και σαράντα μέτρα μακριά από την εστία του σε ρόλο ‘‘σκούπας’’, ενώ καμιά φορά προωθούταν ίσαμε την αντίπαλη εστία διεκδικώντας την κατοχή της μπάλας σε στημένες φάσεις! Άριστος ντριμπλέρ, ευλύγιστος και ταχύτατος ξεκινούσε επιθέσεις της ομάδας του με επελάσεις από την περιοχή του έως τα αντίπαλα καρέ και είχε χριστεί σκόρερ 25 φορές με τις ομάδες που είχε παίξει και άλλες οκτώ με την εθνική. Επίτευγμα ικανοποιητικό για έναν επιθετικό, αλλά ασυνήθιστο και εντυπωσιακό για έναν γκολκίπερ.

Και βέβαια αυτές οι ενέργειες δεν τσιρκολάνικα καμώματα. Γράφουν σκορ, ενίοτε και αποφασιστικό. Δεν έχει σημασία ότι τα περισσότερα από τα γκολ που έχει σημειώσει σε αντιπάλους συναδέλφους του έχουν προέλθει από πέναλτι και έμμεσα φάουλ. Ωστόσο, όταν ένας τερματοφύλακας απομακρύνεται τόσο από την εστία του, ή προκαλεί τον αντίπαλο να πλησιάσει προκειμένου να του σκάσει μια θεαματική ντρίμπλα μέσα στην περιοχή για να διασκεδάσει την εξέδρα με τέτοιες εξωφρενικές ενέργειες, ασφαλώς και χαρακτηρίζεται ότι “giocca pericolosamente” (‘‘παίζει επικινδύνως’’) κατ’ αντιστοιχία του ‘‘vive pericolosamente’’ (‘‘Ζει επικινδύνως’’).
Ο Ιγκίτα είχε εμπιστοσύνη στα προσόντα του. Στα ρεφλέξ του και στην αλτικότητά του. Το θέμα είναι ότι είχε εμπιστοσύνη και στο μπόι του. Μόλις 1,78 μόνο για τερματοφύλακας δεν έκανε, αλλά παρ’ όλα αυτά για λόγους θεάματος άφηνε τη φάση να εξελιχθεί έως το σημείο που θα του επέτρεπε να επέμβει εντυπωσιακά. Ο χαρακτηρισμός του ως Loco (τρελός) είχε βάσιμα επιχειρήματα για να δικαιωθεί, αλλά και όσοι πιστεύανε ότι με το ύψος του την ταχύτητά του, την αλτικότητά του, την ευκινησία του, αλλά και την ευφυΐα του θα μπορούσε να είχε γίνει ένας παγκόσμιας κλάσης περιφερειακός επιθετικός έχουν κι αυτοί τα επιχειρήματά τους. Η εκτελεστική δεινότητα του είναι το πιο χειροπιαστό.
Γεννήθηκε το 1966 στην επαρχία του Μεντεγίν (όπου βρίσκεται η έδρα των βαρόνων της κοκαΐνης) και πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο το 1985 στον γνωστό μεγάλο σύλλογο των Μιγιονάριος του Μεντεγίν με την οποία πέτυχε και πέντε γκολ. Αφού πέρασε από δέκα τρεις ακόμα συλλόγους συνολικά την έκλεισε το 2010 με ένα αποχαιρετιστήριο ματς, όπου επέδειξε για τελευταία φορά την περίφημη κλωτσιά του σκορπιού. Ευτυχώς με επιτυχία για την υστεροφημία του.
Στα 25 χρόνια της καριέρας του έπαιξε σε 380 παιχνίδια σε συλλογικό επίπεδο και πέτυχε συνολικά 25 γκολ, ενώ η καριέρα του στην εθνική Κολομβίας (1987-1999) μετράει 68 συμμετοχές και 8 γκολ από εκτελέσεις πέναλτι και εμμέσων φάουλ.
Σε επίπεδο διακρίσεων μετράει ένα Κόπα Λιμπερταδόρες, δυο Κόπα Ιντεραμερικάνα, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο (φιναλίστ) και δυο πρωταθλήματα Κολομβίας. Όλα με την Ατλέτικο Νασιονάλ. Με την εθνική έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, όπου σε μια από τις συνηθισμένες γκάφες του υπερβολικής εμπιστοσύνης στον εαυτό του πήγε να κάνει ένα από τα γνωστά του κόλπα και επέτρεψε στον Ροζέ Μιλά να επιτύχει το αποφασιστικό γκολ, χάρη στο οποίο το Καμερούν πέρασε στον επόμενο γύρο σε βάρος της Κολομβίας, αλλά ο Ιγκίτα παρά τη γκάφα του δεν έχασε στο παραμικρό από τη φήμη του και τη δημοτικότητά του.
Πρόσφατα εξεδήλωσε την επιθυμία να ηγηθεί συνδυασμού στις τοπικές εκλογές για δήμαρχος στην πόλη του, μολονότι σε προσωπικό επίπεδο τον βαραίνουν δυο ποινικές κατηγορίες. Για συμμετοχή σε απαγωγή το 1993 όπου και φυλακίστηκε και το 2004 για χρήση κοκαΐνης. Τρελοκομείο θα το κάνει το Μενταγίν έτσι και εκλεγεί!
Κείμενο: Γιώργος Βλάχος
φωτογραφικό υλικό: google εικόνες
Ο ΙΓΚΙΤΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
Ο "Σκορπιός" χτυπάει για πρώτη φορά
Ο Ιγκίτα σκοράρει με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Περισσότερο ενδιαφέρον από το γκολ του τερματοφύλακα στον αντίπαλο τερματοφύλακα παρουσιάζουν οι πανηγυρισμοί του σπήκερ σε διάρκεια και σε λαρυγγισμούς
 Εκτός από "Σκορπιός" και "Νίντζα". Η κόκκινη κάρτα αναπόφευκτη
Επελαύνει, σκοράρει, αποκρούει πέναλτυ, Τα κάνει όλα και αποθεώνεται
http://www.youtube.com/watch?v=CFxAwdP9CXM&feature=related

4 σχόλια:

  1. Ωραιότατα στιγμιότυπα Dino! Λέω κάποιες από τις πόζες να τις χρησιμοποιήσω στο Ροδίτη, αφού τις δικές σου τις φωτό ακόμη τις αναμένω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νίκο, αν θέλεις το πιστεύεις. Η επιλογή των φωτογραφιών τόσο σε αυτή την ανάρτηση (ο Ιγκίτα δεν μοιάζει στη χαίτη με τον Ροδίτη;), όσο και στο Top-10 δηλαδή στην προηγούμενη ανάρτηση έγινε με κριτήριο και τις δικές σου εικονογραφικές ανάγκες!!! Όσο για εκείνες που περιμένεις, ε, το καλό αργεί να γίνει!!!!
    Νίκο (Kalimeris7) το σχόλιο σου, πού αναφέρται; Στο σχόλιο του aNwDyNos?.. Συμφωνώ, κι εγώ. Εντυπωσιακό αλλά πολύ τσαρλατανίστικο με 50-50% να μην πιάσει και τότε το γκολ θα ήταν νούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι απίστευτος όμως για το θάρρος του να κάνει την κίνηση αλλά και γενικότερα για τον τρόπο παιξίματος του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή